მყინვარწვერზე დაყუდებული უდიდესი ბერის ცხოვრება
შემოდგომის ერთ ნისლიან დღეს მყინვარწვერზე ვერტმფრენი გამოჩნდა, რომელიც ცუდი ხილვადობის გამო მთის ფერდობზე ვერ ჯდებოდა. ერთ ბერს, მყინვარწვერზე თავისი ქოხის ასაშენებლად, ვერტმფრენით მასალა აჰქონდა. მამაო, ვერ ვჯდებით, ძალიან საშიშია, არაფერი მოჩანს, ღელავდა პილოტი. მამაომ ის დაამშვიდა და სთხოვა, კიდევ ერთი წრე შემოეხაზა. პილოტმა წრე შემოხაზა თუ არა, მთის წვერზე ათამაშებულმა მზის სხივებმა არემარე ისე გააჩახჩახა, ვეტმფრენი ფერდობზე ბუმბულივით დაეშვა და სიმაღლეც დააფიქსირა - ზღვის დონიდან 3850 მეტრი. ამ ფაქტმა დიდი მითქმა-მოთქმა გამოიწვია, რადგან სპეციალისტების აზრით, ადამიანის ასეთ სიმაღლეზე ხანგრძლივი ცხოვრება შეუძლებელია - სიმაღლეზე, სადაც ჟანგბადი 40%-ით ნაკლებია, სადაც მუდმივად ყინავს, წვიმა და ქარია, სადაც არც წყალია და არც საკვები... იმ დროისთვის 70 წლის ბერი, ღვთის განგებულებით, მთელი ზამთარი მყინვარწვერზე იყო დაყუდებული, რათა ერისა და ბერისთვის გულმხრულვალედ ელოცა. მამა იოანე - ხალხის ნუგეში, ჩვენი ეკლესიის, ჩვენი პატრიარქის უპირობო მორჩილი, უბრალო, მართალი ადამიანი, ჩვენი დროის დიდი მამაა.
2007 წლიდან ქვემო მლეთაში და 2008 წლის აგვისტოდან ზემოთ, ლომისაზე, პატრიარქის ლოცა-კურთხევით დამკვიდრდა სქიმარქიმანდრიტი ბერი იოანე (სერაპიონ ჯიშკარიანი), თავის სულიერ შვილებთან ერთად. 20-25 გრადუს ყინვაში კარვებში დაბინავებული მამები სასწაულით უძლებდნენ გაუსაძლის პირობებს... თავის დროზე მამებმა იქ კელიები ააშენს, რათა ნამქერი არ შესულიყო ეკლესიაში, რომელიც მთლიანად თოვლით ივსებოდა. დღეს ეს კელიები და დამატებითი შენობა-ნაგებობა იმ მხარესაა მოქცეული, სადაც რუსები პატრულირებენ. ადრე რამდენიმე მათგანი მამა იოანეს კიდეც მოუნათლავს და ხშირადაც აზიარებდა.
